Ik verlaat een congres over besturen in de zorg en zie bij de uitgang het beeld. Een blote man op een sokkel. Met daar achter een huurwagen om de boel te verhuizen. Een treffend beeld over besturen in de zorg. Want zie het schip van jouw zorgorganisatie maar op koers te houden in deze tijd. Wat kunnen proYESmanagers leren van bestuurders?
In een periode dat veranderingen, besparingen, strijdige plannen en een bestuurderscrisis als een tsunami van onzekerheden over de zorg wordt uitgestort, is het een verademing om bestuurders te ontmoeten die op zoek blijven naar een JA! in hun keuze voor cliënten/patiënten, zorgprofessionals en maatschappelijk relevante uitkomsten van zorg.
Ik kom ze gelukkig tegen: de bevlogen, ervaren, strijdende en sturende bestuurders die in deze tijd van verandering een boegbeeld zijn. Hoe anders dan in de publieke media weten zij vaak het best dat zij afhankelijk zijn van de inzet van zo velen en dat toeval en tijd het verschil kunnen maken tussen succes en falen?
Het grootse gevaar voor besturen is verzuren. Omdat het toch niet wil, omdat de budgetten krimpen, omdat je geen draagvlak meer hebt, omdat er aan je stoelpoten gezaagd wordt, omdat je de hele situatie ook niet meer snapt.
Ik spreek met een bestuurder die te maken heeft met grote verschuivingen van zorg naar de gemeenten. Een transitie waarvan de impact onbekend is op al het werk dat gedaan moeten worden. Ze laat zien dat ze met haar jaren van netwerken en invoelen van machtsverhoudingen de weg weet in de politieke arena. Ze spreekt met bescheiden zachte stem over haar laatste kleine – maar o zo belangrijke - succes. Dat ze weer een volgende stap heeft weten te zetten naar haar doel om de zorg te verbeteren.
Je hoort aan haar stem hoezeer ze betrokken is bij de cliënten en de beperkingen waarmee haar loyale zorgprofessionals moeten omgaan. Ze laat zien hoe ze schaakt op meerder borden om de stakeholders in het totale spel te laten bewegen. Ze is een surfer op de tijdgeest en ze is zich volledig bewust van haar wankel evenwicht. Ze weet dat ze om kan vallen en praat daarover alsof dat dan zo moet zijn. Om dan vervolgens weer op de surfplank te springen en de volgende golf te pakken.
Op het congres raak ik in gesprek met een bestuurder over de ontwikkelingen in de geestelijke gehandicapten zorg. Ze zegt dat ze haar clienten en mantelzorgers geen duidelijk perspectief kan bieden. Ze is strijdbaar en wijst mij op de coalitie voor inclusie. Een coalitie die mensen verbind in oplossen van vraagstukken in de geestelijke gehandicapten zorg. Inclusie. Met toenemend enthousiasme spreekt ze over de nieuwe mogelijkheden om via het internet nieuwe coalities te smeden. Om de creativiteit te bundelen en in een kantelmoment en nieuw persectief te vinden.
We hebben kinderen in dezelfde leeftijdscategeorie en we begrijpen met een lach dat we veel van deze generatie kunnen leren over het oplossen van problemen. Voor hen zijn problemen geen ‘uitdagingen’, maar kansen. Zij beseffen zoveel beter dat onze problemen hun toekomst zijn. Dus: crowd sourcing en crowd problem solving en tegendraads de dingen doen die er gedaan moeten worden.
Ik hoor de kwaliteiten die door bestuurders zelf als waardevol zien en besef: goed besturen is niet verzuren! Om niet te verzuren ben je architect van het veranderproces dat zich aftekent, laat je je met lef zien en horen, ben je door vallen en opstaan van je surfplank op de tijdgeest meer en meer in contact gekomen met jezelf. Je hebt daardoor rust en overzicht en de ruimte en openheid om creatief en flexibel te zien. Je doet niet aan communicatie. Je bent communicatie.
Ik loop naar buiten en zie het beeld. Een beeld als symbool voor deze mooie bestuurders in de zorg met een vinger naar het verleden en de ander wijzend naar de toekomst, naakt staand in het nu, terwijl de verhuiswagens de veranderingen doen golven.
Comments